AİLE HAYATI-AKHIL SHARMA

Kitabın Özgün Adı: Family Life

Çeviren: Ergin Kaptan

Yayınevi: APRIL YAYINCILIK

Sayfa Sayısı: 188

Arka Kapak Yazısı: 

Akhil Sharma,

Kendi hikayesini 13 yıllık bir uğraş ve 7 bin sayfa sonunda tamamladığında, elindeki roman iki yüz sayfa uzunluğundaydı: Aile Hayatı.

Ajay ve abisi Birju.

Delhi sokaklarında oyun oynarken, kendilerini bir anda fırsatlar ülkesi Amerika'da buldular.

Amerika cennet gibi. Amerika harika. Musluklarından sıcak su akıyor, kapılar kendi kendine açılıyor. Asansör sayesinde artık merdiven çıkmak yok!

Birju yakında çok iyi bir liseye başlayacak, doktor olacak, belki mühendis. Bu işte bir terslik olmalı! Her şey bu kadar harika olabilir mi?

Birju yüzme havuzuna balıklama atladı. Başını havuzun beton zeminine çarptı. Bilincini kaybetmeden önce nefes almaya çalışırken su yuttu, o su akciğerlerine gitti, ciğerleri göğüs içi çeperlerinden ayrıldı. Cennet,sadece 3 dakika içinde, cehennem gibi görünmeye başladı.

_____***_____***_____***_____

Yorumum: 

Otobiyografik romanları seven okurlar için güzel bir kitap. 8 yaşındayken Hindistan'dan Amerika'ya göç eden bir çocuğun penceresinden yazılmış. 

Ajay 8 yaşına kadar hep abisinin gölgesinde kalmış. Aile Birju'nun başarılarıyla gurur duymuş hep. Amerika'ya geldiklerinde de abisinin gireceği okul ve edineceği kaliteli mesleğin Ajay için iyi bir örnek, aile için de övünç kaynağı olacağına inanılıyormuş. Derken beklenmedik bir kaza olmuş.

Aile fertleri tek tek kendilerini kaybederken, (annenin ruh sağlığını hafiften bozması, babanın alkolik bir adam haline gelmesi) bir tek Ajay ayakta ve sağlam durabilmeyi başarmış. Gerilerde kalan bir çocuğun gözünden güçlü, başarılı ve hala ailesine bağlı olmanın nasıl bir şey olduğunu okuyoruz. 

Merhamet sahibi olmak insanın içinde vardır, doğuştan gelir başarı ise sonradan kazanılır. Acaba bunlardan hangisi daha değerlidir...

Amerika bir hayaller ülkesi, özellikle de Hindistan gibi bir yerde yaşıyorsan. Bu durum bana, daha küçük çaplı da olsa, Doğudan İstanbul'a göçleri hatırlattı. "Taşı toprağı altın" diyerek çıkılan umut yolculuklarını. Sonra da çoğu zaman yaşanan hezimetleri. Gerçi bu yaşam hikayesinde çok büyük bir talihsizlik var. O kaza yaşanmasaydı şu an bambaşka bir hikayeyi konuşuyor olabilirdik. Belki de bu kitap bir zorluklarla yaşam mücadelesi değil çok büyük bir başarı hikayesi olurdu. Hayat işte... Ama önemli olan tek şey Aile birliği...

NOT: Bu kitabı okuyup bitirdikten sonra ilk olarak, Rafet el Roman'ın "Macera dolu Amerika, Amerika maceraaaa.." diyen sesi kulaklarımda çınladı :))

Keyifli okumalar...